Tuesday, April 13, 2010

bangawan solo

aku punya banyak visi.selagi aku masih terapung dalam ruang imaginasi yang dalam bilangan visi aku akan sentiasa infiniti.inifiniti untuk dikatakan bilangan.

aku nampak basikal yang segak.aku capai lalu kayuh sekuat-kuat hati aku.aku lalu di jalan yang berselekoh tajam.jalan tanpa kenderaan mengamuk lalu-lalang.kayuh.kayuh.kayuh lagi sehingga naik ke bukit yang bangga.

aku turun dari basikal segak.aku nikmati panorama yang ada di bawah bukit bangga.ada banyak bangunan cemburu.tasik berahi.pokok menari mengikut alunan musik angin.aku hayati setiap lirik tersebut.angin bergurau senda dengan pipi.lembut.sejuk.geli.

aku kayuh lagi,turun dari bukit bangga.aku nampak padang.luas.hijau.hijau kekuningan sama macam dalam lukisan.aku menyerahkan seluruh anggota aku pada padang yang hijau kekuningan.aku dongakkan kepala.dengan mata terbuka separuh kerana encik suria yang tajam merenung aku.



kalau dapat bunuh diri tapi tak mati memang seronok.sori,kawan-kawan.baru-baru ni aku agak sentimental.

0 review: